หลายอาทิตย์ก่อน ผมนั่งดูรายการ Club Friday
รายการนะ ไม่ใช่ละคร ละครดูแล้วมันจึ๊กกะดึ๋ยทุกที
เทปที่ผมดู มีแขกรับเชิญเป็นบร๊ะเจ้า…โจ๊ก โซคูล
(ไปหาดูกันเอง ไม่แชร์หรอก เพราะไม่ใช่ LINE TV)
เราไม่ค่อยรู้มุมมองของตานี่เท่าไหร่ นอกจากความฮาผ่านมุขและการแสดง
มีช่วงนึงเขาเล่าถึงชีวิต และเล่าถึงอาการที่น่าสนใจ
หวัดศิลปิน
จริงๆ เป็นคำที่น่าสนใจ และมีที่มาจากค่ายที่เคยเขาสังกัดอยู่
อาการของโรคประมาณว่า จากที่เป็นคนธรรมดา แล้วมีชื่อเสียง
มีผลงานการร้องการแสดงไม่ขาดสาย ไปไหนก็มีคนรู้จัก
ตัวเรากลายเป็นแม่เหล็กดูดทุกอย่าง งานเข้ามาในชีวิตเยอะ
ทุกอย่างเริ่มไม่เป็นอย่างเดิมหากควบคุมไม่ได้
ต้องมีความพิเศษหมดไปทุกอย่าง เริ่มมีความคาดหวังที่เหนือกว่าใคร
อยากได้อะไรต้องได้ หากไม่ได้ก็ไม่พอใจ
โรคนี้น่ากลัวสำหรับคนเป็นศิลปิน เพราะมันจะมาแบบไม่ให้เรารู้ตัว
เป็นแล้วเหลิง
.
นี่คือหวัดศิลปิน
.
เราพบอาการนี้กับนักร้องนักแสดงหลายๆ คน ช่วงงานกำลังไหลเข้ามา
พอเป็นแล้วหายยาก อีโก้มักมาทำให้อาการนี้หายยาก
และเมื่อติดหวัดตัวนี้ เขาก็เริ่มค่อยๆ หายไปจากวงการ
โผล่มาอีกทีก็มาของานทำแบบไม่เกี่ยง เพราะไม่มีงานเข้าจริงๆ
.
พอฟังช่วงนี้จบ ก็นึกขึ้นมาได้ว่า ไอ่อาการนี้เนี๊ยะ ทำไมมันคุ้นๆ จัง
มันไม่ใช่แค่วงการศิลปินนะ มันมีทุกวงการเลย
และอาการก็หนักไม่แพ้กัน
โดยเฉพาะบนออนไลน์ ที่ใครๆ ก็เป็นศิลปิน ละเลง status
สามารถปั้นตัวเองจากศูนย์ถึงล้านบนบ่าคนอื่น
แล้วก็มีการอาการนี้ขึ้นมา
ที่สำคัญ บางทีเป็นหนักกว่าศิลปิน แล้วไม่มีทีท่าว่าหายขาดด้วย
อันนี้น่ากลัว
.
พูดแล้วยาว พอดีกว่า งานอาจเข้าตัวได้
เอาเป็นว่า อาการแบบนี้ มันไม่ได้มีแค่วงการศิลปิน
.
หวัดออนไลน์
.
ตัดจบดีกว่าเนอะ
.
หวัดดิจิทัล…หวัดสตาร์ทอัพ
.
เฮ้ย…บอกให้พอไง
ฮา…
