แม้คอมพิวเตอร์ที่ใช้ประจำในการทำงานจะเป็น Mac แต่ทุกวันนี้ผมก็ยังใช้ระบบปฏิบัติการทั้ง Windows และ MacOS X อยู่ สาเหตุที่ยังใช้ Windows เพราะที่ห้องยังมีคอมตั้งโต๊ะที่เป็น PC อยู่ จะทิ้งก็ทิ้งไม่ลง เพราะ upgrade, เปลี่ยนไส้ในไปมาเป็นสิบปีแล้ว และมันก็ยังใช้งานได้อยู่นั่นแหละ
ถ้าพูดถึงเฉพาะ Windows ผมชอบใช้โปรแกรมหลักๆ อยู่ 2 โปรแกรมที่มีอยู่ในเครื่อง ที่บางคนอาจจะคุ้นเคยจนลืมนึก นั่นคือ Paint เอาไว้จัดการภาพแบบเบื้องต้น เช่น Crop รูป, ลดขนาดรูป ใส่ข้อความแบบง่ายๆ
…แต่ที่ผมชอบที่สุดมันคือ Notepad
ผมยกให้ Notepad เป็นสุดยอดเครื่องมือทำมาหากินสำหรับผม เพราะผมชอบเปิดมันเวลาคิดอะไรไม่ออก นึกไอเดียอะไรแปลกๆ จะเอามาทดไว้ที่นี่ ควบคู่กับการจดในกระดาษ (ผมยังคลั่งสมุด ปากกา ดินสอ มากกว่า iPad และ Apple Pencil เป็นไหนๆ)
ไม่ใช่แค่ไอเดียหรือ copy ที่โพสต์ในช่องทางออนไลน์ของหลายๆ เพจที่ผมเคยมีโอกาสได้ดูแล แม้กระทั่งการคิดกลยุทธ์ บางทีผมยังเอามาเขียนๆ ใน Notepad ก่อนจะเอาลง Powerpoint เลยก็มี
ที่มาพูดถึงเรื่องนี้เพราะหลายทีผมมักจะโดนพูดเสมอว่า ทำไมถึงยังใช้อะไรแบบนี้ ทำไมไม่ไปใช้อันนี้หล่ะ เอาจริงๆ ผมก็เก็บไว้เป็นข้อมูลเบื้องต้นในการคิดนั่นแหละ ถามว่าผมไปลองไหม ก็ลองใช้ แต่สุดท้ายมันก็กลับมาที่การใช้ Notepad, ปากกา, ดินสอ และกระดาษ Recycle ทุกที
คนที่รู้จักผม มักจะเห็นผมทำอะไรแบบนี้ประจำอยู่แล้ว แต่สำหรับคนที่อาจจะเจอกันไม่กี่ครั้งอาจจะแปลกใจในวิธีของผม ซึ่งการแปลกใจ ไม่มีอะไรผิดอยู่แล้ว แต่การที่จะชี้หน้ามาบอกมาตัดสินว่า วิธีการที่ผมใช้อยู่มันไม่ดี มันอาจจะไม่ใช่สิ่งที่ถูกต้อง
และแน่นอนว่าผมก็ไม่ชอบที่จะฟัง
…อ้าว สัส ดราม่าเฉย 555
ที่มันวนมาเรื่องนี้เพราะผมไปเจอพี่คนนึงที่เขียน status ไว้บนสังคมออนไลน์ไว้ดังนี้ (ไม่ขอเอ่ยนามนะครับ)
คนจำนวนไม่น้อยชอบเอาชุดความคิดของตัวเองไปตัดสินชีวิตคนอื่น จัดแจงเป็นฉาก ๆ ว่าอันไหนสำคัญ อันไหนไม่สำคัญ ต้นทุนชีวิตแต่ละคนไม่เหมือนกัน ความฝันก็ต่างกัน ถูกหล่อหลอมแนวคิดจากเบ้าหลอมที่แตกต่างกัน
แท้จริงแล้วเราไม่สามารถคิดแทนใครได้ 100% เต็มหรอก เพราะเราไม่มีทางเห็นเขาครบทุกมิติ ไม่มีใครเผยใจกันหมดเปลือกทุกซอกมุมด้วยซ้ำ แม้กระทั่งคนที่เราคิดว่าสนิทที่สุดก็เถอะ อย่างดีที่สุด บางครั้งเราก็ทำได้แค่ภาวนา และขอให้เขาเดินต่อไปข้างหน้าอย่างมีชัย
ผมว่าพื้นฐานของคนเรามันไม่เหมือนกันแหละ การยอมรับซึ่งกันและกันถือเป็นทางเลือกที่น่าสนใจดีนะ อาจจะพูดได้ว่ามันเป็นพื้นฐานความเป็นมนุษย์ก็อาจจะได้มั้ง
จาก Notepad กลายเป็นเรื่องนี้ได้ไงก็ไม่รู้ ผมรู้แต่ว่าทุกครั้งที่จะบันทึกไฟล์ลงในเครื่อง ไม่ว่าจะ Paint หรือ Notepad มันจะมีชื่อที่เป็นชื่อเริ่มต้นมาตรฐานมาให้ นั่นคือ Untitled
นั่นหมายความว่าหลายคนอาจจะไม่มีไฟล์ที่ชื่อว่า Untitled เลย หรือบางคนก็อาจจะมี Untitled(1) Untitled(2) Untitled(3) หรือเป็นร้อย
แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าคนที่มีไฟล์มากกว่านั้นจะเป็นคนผิดปกติ หรือทำงานผิด แต่นั่นคือวิธีของเขาที่อาจจะขี้เกียจ(ชิบหาย)ในการตั้งชื่อ แต่เขาจะหาไฟล์นี้ได้เพราะมันเป็นการ running เลข แต่ถ้าถามความสะดวก การเปลี่ยนชื่อเลยก็ย่อมสะดวกกว่า
ปลายทางคือ ถ้าทั้งคู่มีเหตุต้องให้คุยในเรื่องเดียวกัน มันก็ต้องควานหาจุดที่เข้าใจกันให้ได้ทั้งคู่ โดยที่ไม่จำเป็นต้องถึงขั้นชี้หน้าหาคนผิด เพราะมันไม่มีใครผิด แค่มันต้องมีความเข้าใจกันและเคารพซึ่งกันและกัน แค่นั้นเลย
เขียนมาถึงตอนนี้แล้วอาจจะต้องขอแก้นิดนึง เพราะเมื่อ 4-5 ย่อหน้าก่อนหน้า ผมเขียนไปว่าเรื่องแบบนี้อาจจะเป็นพื้นฐานความเป็นมนุษย์
ผมขอเปลี่ยนดีกว่า
มันคือความเป็นมนุษย์ หากจะต้องใช้ชีวิตอยู่ร่วมในสังคม
เรื่องมันมากลายเป็นแบบนี้ได้ไงเนี๊ยะ 🙂
ปล.รูปปก คือรูปที่ได้จากการค้นหาด้วยคำว่า untitle ใน unsplash.com
