ช่วงนี้ตัวเองร้องไห้บ่อยมาก จริงๆ มัีนก็เป็นอย่างนี้มาทุกๆ ปีเป็นเวลา 4 ปีแล้ว ตั้งแต่ม๊าเสียไป…
หลายๆ คนที่มองผมและรู้จักผม ผมก็ไม่รู้ว่าเค้ามองยังไงบ้างนะ แต่ที่ได้ยินมาคือ ผมเป็นคนตลก เฮฮา เป็นตัวโจ๊กในทีม (ไม่รู้ว่าหมายถึงตัวตลกหรือตัวทำให้ืทีมเละกันแน่) ซึ่งผมก็เป็นของผมอย่างนี้แหละ ไม่รู้จะสร้างภาพไปทำไม เมื่อยชื่อเสียงเปล่าๆ
แต่ถ้าเป็นเรื่องเดียวกับครอบครัว โดยเฉพาะหม่าม๊า นี่ sensitive สุดๆ เอาแค่มีเวลาเงียบๆ ไม่กี่นาที ถ้าได้นึกถึงเหตุการณ์ตอนที่อยู่โรงพยาบาลวันนั้น เท่านี้น้ำตาผมก็คลอแล้ว (นี่แค่พิมพ์ตอนนี้ยังไหลไปแล้วเรียบร้อย)
เสาร์ที่ผ่านมา ดู AF9 Concert ฟังเพลงนี้เข้าไป นั่งร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวรอยู่ในห้องคนเดียว… “คนไม่มีเวลา”
httpvh://www.youtube.com/watch?v=36fCFjYSlEU
เมื่อวานตอนเช้า บี (น้องสาว) กับ ป๊า whatsapp มาหา บอกว่า วันนี้ไปทำบุญให้ม๊า วันนี้ครบรอบ 4 ปี …คิดถึงม๊า อ่านจบปั๊ป น้ำตาร่วงเลย
พอช่วงเวลาทำงาน พยายามข่มใจไม่ให้มีอะไรเกิดขึ้น แต่สุดท้าย 6 โมงเย็น น้ำตาก็ไหลมาเอง แล้วตอนนั่งรถใต้ดิน โทรหาน้องอีกรอบ น้องร้องไห้คิดถึงม๊า ทำใจไม่ได้ จากที่ผมทนกลั้นมาทั้งวัน ร้องไห้โฮคาขบวนรถไฟแบบไม่อายใครเลย
กลับมาถึงห้อง มาเปิดเพลงนี้ฟังซ้ำไปมาหลายสิบรอบ ซึ่งผมฟังเพลงนี้ทุกครั้ง ผมก็ร้องไห้ทุกครั้ง
httpvh://www.youtube.com/watch?v=VfNNTynwLI4
เมื่อวานขอบคุณพี่ปอง @jakrapong ที่โทรมาทันทีที่ผมขึ้น status บน Facebook พี่เอก @narudom ที่โทรมาแต่ผมไม่ได้รับ Jenny เพื่อนสมัยประถมที่ sms มาถามด้วยความเป็นห่วง และทุกคนที่เขียนให้กำลังใจถึงผม ผมรับรู้รับทราบความรู้สึกความเข้าใจทุกคนครับ
ถ้าช่วง 2-3 อาทิตย์นี้ผมจะเงียบ ก็อย่าแปลกใจไปเลยครับ ผมต้องทำใจอีกพักนึง แม้มันจะ 4 ปี 5 ปี หรืออีก 10 ปี ผมไม่มีความคิดที่จะอยากคุ้นชินคำว่า “ไม่มีแม่แล้ว”
หลังจากนี้ไปอีกประมาณ 2 อาทิตย์ ก็จะถึงช่วงวันแม่ ผมก็ต้องเสียน้ำตาอีก แต่คนที่จะเสียน้ำตาไม่ได้น้อยไปกว่าผมคือน้องสาว เพราะมองดูรอบตัวเราก็จะมีคนที่ได้เจอ ได้อยู่กับแม่ ได้กราบแม่ กอดแม่ แต่เราสองคนต้องมาไว้ที่วัดแทน 🙁
ใครๆ ก็บอกได้ว่าวันเวลามันจะผ่านไป แต่ในทุกๆ ปีสำหรับผมและน้องผมจะมีช่วง 3 อาทิตย์นี้มีแต่ความความเสียใจและคิดถึงม๊า และมันจะเกิดขึ้นแบบนี้ไปอีกหลายสิบปี…
รักและคิดถึงหม่าม๊าครับ…
เข้มแข็งไว้ครับ