CGM48 เปิดตัวรุ่น 2 อย่างเป็นทางการไปแล้ว มีทั้งหมด 7 คนที่เข้ามาเสริมทัพวงภาคเหนือกับรุ่นพี่ทั้ง 23 คน รวมเป็น 30 คน แน่นอนว่าเมื่อมีรุ่นใหม่เข้ามาก็จะมีเพลงที่เรียกกันติดปากว่าเป็นเพลงประจำรุ่นถูกเปิดตัวออกมาด้วย ซึ่งเพลงนั้นก็คือ Yume wa Nigenai หรือภาษาไทยว่า จะไม่หนีจากความฝัน และแน่นอนว่าผมขึ้นไปเชียงใหม่อีกแล้วครับ!
ขึ้นไปเชียงใหม่ทั้งทีก็ต้องไปให้คุ้ม! แน่นอนว่าการไปเชียงใหม่ของแต่ละคนย่อมมีวัตถุประสงค์ที่ต่างกันไป ส่วนใหญ่ก็จะไปเที่ยวในเมือง กินอาหารพื้นเมือง ขึ้นดอยเก็บความเย็นของอากาศ และอื่นๆ แต่สำหรับผม ช่วงปีสองปีหลังนี่ไปบ่อยมาก จนน้องๆ ที่รู้จักถามว่า “ถามจริง พี่มีแฟนที่เชียงใหม่เหรอ” ผมก็ได้แค่ขำไป เพราะคำตอบจริงๆ มีแค่สองอย่างคือ ไปวิ่ง กับ ไปตามไอดอล CGM48 ครับ! (บิดตัวเขิน 48 องศา)
ผมมีโอกาสได้ขึ้นเชียงใหม่อีกแล้ว เพราะได้ voucher โรงแรมมาซึ่งกำลังจะหมดอายุตอนเดือนพฤศจิกายน เลยพยายามคิดว่าเราจะไปทำอะไรดีที่เชียงใหม่ หนึ่งในนั้นคือตั้งใจไปวิ่งขึ้นดอยสุเทพ ผนวกกับจังหวะที่ CGM48 เปิดตัวอัลบั้มและปล่อย MV ใหม่ขึ้นมาอย่าง Eien Pressure หรือมีชื่อภาษาไทยว่า ผูกพันนิรันดร์ เลยถือโอกาสแวะไปตามรอยด้วยเลยแล้วกัน
เมื่อครั้งที่ผมมาวิ่งมาราธอนแรกของชีวิตที่เชียงใหม่ เคยแอบฝันเล็กๆ ไว้ว่าถ้าเราจะวิ่งขึ้นดอยสุเทพ สภาพเราจะเป็นยังไงนะ ขนาดมาราธอนยังบอบช้ำขนาดนี้เลย แล้วผมก็เก็บความฝันเล็กๆ นี้ไว้ในใจว่าสักวัน อย่างน้อยๆ ก่อนผมตายหรือไม่มีแรงใจจะวิ่ง น่าจะต้องวิ่งขึ้นดอยสุเทพให้ได้สัก 1 ครั้ง
หลังจากที่ผมเคยตามรอยเพลงของวง CGM48 ทั้ง Chiang Mai 106 และ Melon Juice ซึ่งเป็นเพลงหลังของทั้ง 2 Single ไปแล้ว คราวนี้ก็ถึงเวลาตามรอยเพลง Single ที่ 3 ของวง ด้วยความที่เพลงนี้เป็นเพลง Original Song ที่มีการทำใหม่หมดตั้งแต่คำร้องและทำนอง ไม่เหมือนกับก่อนหน้าที่ใช้เพลงจากทางญี่ปุ่นเป็นหลังแล้วเอามาแปลเป็นไทย เลยทำให้เพลงนี้พิเศษกว่าและดูน่าสนใจกว่าเดิม เพลงนั้นก็คือ มะลิ
เชียงใหม่ เป็นจังหวัดที่ผมต้องไปอย่างน้อยปีละ 1 ครั้ง เพราะว่าต้องไปวิ่งมาราธอนงาน CMU Marathon แทบทุกปี โดยเฉพาะช่วงต้นปี ที่อากาศกำลังยอดเยี่ยม วิ่งแล้วสบายตัว อยากให้คนที่ชอบวิ่งได้มาลองวิ่งกันที่นี่ครับ
เนื่องจากได้โอกาสหนีงาน (แต่ต้องเอาคอมติดตัวมาด้วย) มาที่ญี่ปุ่น ซึ่งเป็นครั้งที่ 4 แล้วที่ผมมา รอบนี้ลองมากับ NokScoot ที่เขาเพิ่งจะเปิด Route ไปโอซาก้าแบบสดๆ พร้อมโปรโมชันเย้ายวนใจ เลยลองมานั่งดู แต่ในบทความนี้จะขอพูดถึงบริการหนึ่งที่มีให้เป็นทางเลือกสำหรับคนที่อยากใช้อินเทอร์เน็ตบนฟ้าให้พอรู้ทางก่อนจะตกลงปลงใจสมัคร เลยขออาสาเป็นหมูทดลองเพื่อเอามาเล่าในครั้งนี้ครับ
ผมมีโอกาสได้ไปต่างประเทศหลายครั้ง (ส่วนใหญ่ไปตามใจอยากล้วนๆ ไม่มีวัวปน) และส่วนใหญ่ผมจะแลกเงินสดไปส่วนหนึ่งไว้ใช้สำหรับซื้ออะไรเล็กๆ น้อยๆ แต่ถ้าเป็นของชิ้นใหญ่ๆ หรือมีค่าตัวเพื่อสู่ขอเกิน 2000 บาทขึ้นไปผมจะใช้บัตรเครดิตทันทีแบบไม่ทันคิด ปกติแล้วเรามักจะไม่ค่อยต้องมาตอบคำถามเรื่องการรูดบัตรเท่าไหร่ แต่บางทีที่เราไปก็เจอเขาถามกลับมาครับว่า จะคิดเป็นเงินสกุลไทยบาท หรือเป็นสกุลในท้องถิ่นนั้นดี วันนี้เลยมีคำตอบมาให้เป็นบล็อกสั้นๆ ครับ
มนุษย์ที่ไปเมืองนอกเมืองนามักจะต้องแช๊ะแล้วแชร์กันแบบ Real-Time ตามสไตล์ซึเนโอะ (ยืมจาก @arjin) และแน่นอน ส่วนสำคัญที่ขาดไม่ได้นอกจากสมาร์ทโฟน และแท็บเล็ตแล้ว อินเทอร์เน็ตก็มีส่วนสำคัญ (มาก) การไปโตเกียวจริงๆ แล้วมีหลายตัวเลือกมากสำหรับคนที่ติดเน็ต ซึ่งส่วนใหญ่จะเสียเงินแทบทั้งสิ้น ไม่ว่าจะเป็นแบบ Roaming จากค่ายมือถือไปเลยซึ่งก็หลายพันอยู่ หรือแบบเช่า Pocket Wi-Fi จากเมืองไทยไปแบ่งๆ กันใช้เน็ต (ซึ่งอันนี้ใครไป 3-4 คนจะแซ่บมาก เพราะหารออกมาแล้วตกคนนึงเสียเงินกันเพียง 500-600 บาทเอง)
ผมเพิ่งกลับมาจากเที่ยวญี่ปุ่นเป็นครั้งที่ 2 ในชีวิตครับ รอบนี้เตรียมตัวแย่กว่าเดิมมาก เพราะคิดว่าจะอยู่เฉพาะแต่ในโตเกียว เลยแทบไม่มีการวางแผนอะไรเลยนอกจากมีกำหนดจุดคร่าวๆ ว่าจะไปที่ไหนบ้าง แต่การจะไปแต่ละที่มันก็ต้องมีการเดินทางซึ่งรถไฟก็คือพาหนะหลักสำหรับการเดินทาง (ไม่นับว่าที่เดินเที่ยวเล่นอีกไม่ต่ำกว่าวันละ 15 กิโลเมตร) บล็อกนี้เลยจะแนะนำบัตรที่จะช่วยให้ประหยัดค่าเดินทางจากปกติที่คนที่อยู่อาศัยในโตเกียวหรือบางท่านที่ไม่รู้ให้ได้ทราบกันนะครับ