ช่วงปีหลังๆ โดยเฉพาะช่วงก้าวข้ามผ่านจากเลข 3 สู่เลข 4 ผมเข้าใจคำว่า “ใจเขาใจเรา” มากขึ้น แต่ก็ไม่ได้ถึงกับเป็นกูรูไปสอนหรือไปเป็นไลฟ์โค้ช เพราะลำพังแค่เอาตัวเองยังไม่ค่อยจะรอดเท่าไหร่ ซึ่งพอมองกลับไปช่วงตัวเองที่ทำงานเลขสองปลายยันเลขสามก็พบว่าเรามันโคตรแย่เลยจริงๆ
วันที่เขียนบล็อกนี้เป็นวันหยุดบริษัท ผมเลยได้พักสมองเล็กน้อยจากหลายสิ่งผมได้เจอในช่วงที่เว้นจากการเขียนบล็อกไปร่วม 2 เดือน แต่บอกเลยว่าผมเปิดหน้าเขียนบล็อกค้างไว้ร่วมชั่วโมงแบบ blank ไม่รู้จะเริ่มเขียนยังไงดี ทั้งๆ ที่ก็มีหลายเรื่องหลายหัวข้อที่อยากเขียนอยากเล่าในแบบที่เล่าได้ แต่นั่นแหละครับ มันช็อต…
2023 หรือ 2566 ถือเป็นปีแห่งการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่อีกครั้งของผม ช่วงที่ปล่อยบล็อกนี้ก็เป็นต้นเดือน มิ.ย. 2023 พอดี แต่ปีนี้พิเศษหน่อยเพราะว่าผมว่างงานได้ครบ 1 เดือนพอดี เลยคิดว่าจะเขียน recap ทิ้งไว้ซะหน่อยว่าเดือนที่ผ่านมาเราทำอะไรไปบ้าง
CGM48 เปิดตัวรุ่น 2 อย่างเป็นทางการไปแล้ว มีทั้งหมด 7 คนที่เข้ามาเสริมทัพวงภาคเหนือกับรุ่นพี่ทั้ง 23 คน รวมเป็น 30 คน แน่นอนว่าเมื่อมีรุ่นใหม่เข้ามาก็จะมีเพลงที่เรียกกันติดปากว่าเป็นเพลงประจำรุ่นถูกเปิดตัวออกมาด้วย ซึ่งเพลงนั้นก็คือ Yume wa Nigenai หรือภาษาไทยว่า จะไม่หนีจากความฝัน และแน่นอนว่าผมขึ้นไปเชียงใหม่อีกแล้วครับ!
เมื่อตอนที่ Project S The Series ตอนที่ชื่อว่า SPIKE! ฉายตอนปี 2017 ใน GMMTV และ LINE TV (ในเวลานั้น) ด้วยความที่ตัวเองชอบค่าย GDH อยู่แล้ว รวมไปถึงอยากรู้ว่าถ้าเอาเรื่องเกี่ยวกับกีฬามาทำเป็นซีรีส์ในสไตล์ของ GDH แล้วมันจะออกมาหน้าตาเป็นแบบไหน ก็เลยดูตั้งแต่ตอนแรกเรื่องแรกที่ฉาย
สารภาพว่าคิดและตั้งใจจะเขียนหัวข้อนี้นานมากแต่ก็ไม่ได้เขียนสักที วันนี้ก่อนนอนพอจะมีเวลาเลยคิดว่ามาเขียนให้ draft ที่ค้างอยู่หลังบ้านและในหัวได้หายไปสักหน่อยน่าจะดี ว่ากันด้วยเรื่องหมวกครับ
เปิดชื่อหัวข้อก่อนจะเริ่มลงมือเขียนด้วยความคิดถึงเพลงในเธียเตอร์ BNK48 ซะอย่างนั้น แต่สาระสำคัญของบล็อกนี้กลับกลายเป็นคำถามที่เข้ามาในหัวตัวเองอยู่เรื่อยๆ ในช่วงเวลานี้ นั่นคือ ถ้าเรามีโอกาสหรือได้รับการชวนจากคนรู้จักในที่ทำงานที่เราเคยลาออกมาแล้วเราจะกลับไปหรือเปล่า
ณ วันที่เริ่มพิมพ์บล็อกนี้ก็ผ่านมาวันที่ 9 ของเดือนที่ 2 ปี 2566 แล้ว ช่วงปีสองปีที่ผ่านมาเป็นปีที่ผมทุลักทุเลมากในทุกเรื่อง ทั้งชีวิต การงาน ซึ่งที่ผมได้ไปดูดวงมาเมื่อปีก่อนและปีที่แล้ว สิ่งที่ถูกทำนายออกมาก็เป็นไปตามนั้นเลย แบบไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ และในช่วงปีสองปีที่ผ่านมา ซึ่งเป็นช่วงที่ผมอายุเลข 4 นำหน้าก็มีเรื่องนึงที่ผมหยิบเอามาคิดนั่นคือเรื่องความตาย และวันที่ผมกำลังพิมพ์อยู่นี้ เรื่องนี้ก็ผุดมาอีกครั้ง
Face to Face (F2F) หรือการพบเจอกันแบบเห็นหน้ากันแบบตัวต่อตัว หลายคนคงจะคิดว่ามันก็คือเรื่องปกติไม่ใช่เหรอ ใช่ครับ มันคือเรื่องปกติมาก โดยเฉพาะในช่วงก่อนที่จะมีโควิด พอโควิดมาถล่มโลก Face to Face กลายเป็นของหายากไปเลย และเริ่มจะกลับมาเจอหน้ากันแต่ก็ด้วยความถี่ที่ไม่เหมือนเดิม
ปกติในหมวดไอดอลที่ผมเขียนจะเป็นการตามรอยสถานที่ต่างๆ ซะเป็นส่วนใหญ่ ซึ่งจะเป็นการขึ้นไปเชียงใหม่แทบทั้งนั้น แต่บล็อกนี้ขอพูดถึงเรื่องเกี่ยวกับอีกวงที่ผมชอบวิธีการดูแลแฟนคลับและผมเองก็ได้เห็นการเติบโตของฐานแฟนคลับวงนี้ นั่นคือ HatoBito