สารภาพว่าตอนผมได้ยินคำนี้จากพี่ที่เคารพท่านนึงเมื่อนานมาแล้ว ผมรู้สึกไม่โอเคเอามากๆ ทำไมต้องมาได้ยินอะไรแบบนี้ในสภาวะที่เรากำลังเซ็งหรือเสียดายที่ไม่ได้เข้าร่วมงานบางงานด้วยสาเหตุที่เราไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่นัก แต่พอมาคิดอีกทีในช่วงเวลาที่ผ่านไปแล้วก็ถึงได้รู้ด้วยตัวเองว่า มันก็จริงทุกประการอย่างที่ประโยคหัวเรื่องบอกไว้เลย
ด้วยความต่อเนื่องของบล็อกวันเกิดตัวเอง พร้อมกับได้รับอัปเดทข่าวจากเพื่อนมัธยมเรื่องนึง เลยรู้สึกว่าต้องรีบจัดการความรู้สึกด้วยการระบายผ่านตัวอักษรผ่านพื้นที่ของตัวเองในบล็อกนี้สั้นๆ
อายุ 43 ก็มาเป็นสาวรำวง ไม่ใช่สิ… เผลอแว้บเดียวตัวเองก็อายุเลยหลักสี่ที่ใครหลายคนชอบพูดแซวว่าเป็นหลักแก่อีกเลเวลถัดจากเลขสาม ซึ่งถ้าคิดอีกมุมก็สยองอยู่เพราะอีกไม่กี่ปีก็เลขห้าเข้าให้แล้ว
คืนวันก่อนในวงสนทนาที่ผมชอบเข้าไปฟังอยู่บ่อยๆ มีการตั้งคำถามขึ้นว่า “ตอนเด็กๆ เคยฝันว่าอยากเป็นอะไร?” มันเป็นคำถามที่ง่ายมากเลยนะสำหรับหลายๆ คน และเชื่อว่าคนส่วนใหญ่ก็ตอบออกมาอย่างง่ายดาย เพราะมันคือความทรงจำและความฝันที่ในตอนนี้อาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่ฝันแล้ว แต่สำหรับผมแล้ว คำถามนี้กลับเป็นคำถามที่ยากมากสำหรับผม และที่สำคัญ ผมไม่มีคำตอบให้คำถามนี้ …ว่างเปล่ามาก
ทุกสิ้นปีจะได้เห็นได้อ่านเพื่อนพ้องน้องพี่ใน Facebook เขียนร่ายยาวบ้างสั้นบ้างเกี่ยวกับสิ่งที่ตัวเองเจอ ซึ่งตัวเองก็เขียนเหมือนกันแหละ 555 แต่หลังๆ มาความยาวในการเขียนบน Facebook ก็สั้นลงซึ่งก็แปรผันตามความขี้เกียจโพสต์ซึ่งปีนี้ตัวเองโพสต์ลงบน Facebook น้อยลงกว่าเดิมเช่นกัน เพราะเริ่มไม่อยากให้ใครรู้เรื่องที่ไม่จำเป็นมากขึ้นแต่ไม่ถึงกับตั้ง Only Me
วันเสาร์ที่ผ่านมาผมได้ลองใช้ ooca ครั้งแรกหลังจากที่อยากใช้มานาน พอได้ใช้แล้วมุมมองผมเปลี่ยนไปเยอะพอสมควรจากการแนะนำโดยนักจิตวิทยาคลินิกที่ผมคุยด้วย เย้ จบแล้วครับบล็อกนี้… เดี๋ยวๆ ยังครับยัง ยังไม่จบ
ช่วงปีหลังๆ โดยเฉพาะช่วงก้าวข้ามผ่านจากเลข 3 สู่เลข 4 ผมเข้าใจคำว่า “ใจเขาใจเรา” มากขึ้น แต่ก็ไม่ได้ถึงกับเป็นกูรูไปสอนหรือไปเป็นไลฟ์โค้ช เพราะลำพังแค่เอาตัวเองยังไม่ค่อยจะรอดเท่าไหร่ ซึ่งพอมองกลับไปช่วงตัวเองที่ทำงานเลขสองปลายยันเลขสามก็พบว่าเรามันโคตรแย่เลยจริงๆ
วันที่เขียนบล็อกนี้เป็นวันหยุดบริษัท ผมเลยได้พักสมองเล็กน้อยจากหลายสิ่งผมได้เจอในช่วงที่เว้นจากการเขียนบล็อกไปร่วม 2 เดือน แต่บอกเลยว่าผมเปิดหน้าเขียนบล็อกค้างไว้ร่วมชั่วโมงแบบ blank ไม่รู้จะเริ่มเขียนยังไงดี ทั้งๆ ที่ก็มีหลายเรื่องหลายหัวข้อที่อยากเขียนอยากเล่าในแบบที่เล่าได้ แต่นั่นแหละครับ มันช็อต…
2023 หรือ 2566 ถือเป็นปีแห่งการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่อีกครั้งของผม ช่วงที่ปล่อยบล็อกนี้ก็เป็นต้นเดือน มิ.ย. 2023 พอดี แต่ปีนี้พิเศษหน่อยเพราะว่าผมว่างงานได้ครบ 1 เดือนพอดี เลยคิดว่าจะเขียน recap ทิ้งไว้ซะหน่อยว่าเดือนที่ผ่านมาเราทำอะไรไปบ้าง
CGM48 เปิดตัวรุ่น 2 อย่างเป็นทางการไปแล้ว มีทั้งหมด 7 คนที่เข้ามาเสริมทัพวงภาคเหนือกับรุ่นพี่ทั้ง 23 คน รวมเป็น 30 คน แน่นอนว่าเมื่อมีรุ่นใหม่เข้ามาก็จะมีเพลงที่เรียกกันติดปากว่าเป็นเพลงประจำรุ่นถูกเปิดตัวออกมาด้วย ซึ่งเพลงนั้นก็คือ Yume wa Nigenai หรือภาษาไทยว่า จะไม่หนีจากความฝัน และแน่นอนว่าผมขึ้นไปเชียงใหม่อีกแล้วครับ!