ผมจะ(โคตร)ชอบเวลาที่มีคนที่เรียน ป.โท หรือ ป.เอก มาบอกให้ช่วยทำข้อมูลหรือสัมภาษณ์เพื่อเอาไปใช้เป็นส่วนหนึ่งของข้อมูลเรียนของเขา ผมยินดีที่จะช่วยทำให้เสมอ ต่อให้จะมีค่าตอบแทนหรือไม่ก็ตาม ถ้าเขาจะให้ส่วนใหญ่ก็จะบอกว่าเก็บไว้เถอะครับ ผมยินดีช่วย (หล่อมะ 555) แต่มันคือความตั้งใจของผมจริงๆ ไม่อยากให้เขาต้องเสียเงินอะไรแบบนี้เพิ่ม อย่างน้อยก็ช่วยให้เขาประหยัดเอาไปซื้อของหรือทำพวกเอกสารเพื่อเตรียมสอบ Defend น่าจะดีกว่า
พอไม่ได้เขียนอะไรนานๆ เข้า ก็นั่งนึกอยู่นานว่าจะขึ้นต้นเรื่องว่ายังไงดี แต่จะว่าไปแล้วผมก็อยากเขียนถึงเรื่องนี้มานานแล้ว มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับ “ความจริงที่จริงๆ” อ่านแล้วจะงงๆ หน่อย เพราะมันใช้คำว่า “จริง” เปลืองมาก แต่ก็สื่อความหมายได้ในสิ่งที่ผมอยากจะบอกออกมาดีที่สุด และก็ต้องบอกว่าคำนี้ผมไม่ได้คิดขึ้นมาหรอกครับ แต่เป็นชื่อเรื่องของคุณเต๋อ นวพล ที่พูดใน TEDx ปีนึง ที่ผมชอบมากๆ และยังจำความรู้สึกแรกที่ได้ฟังเรื่องนี้ได้ดี
ผมมีโอกาสได้ขึ้นเชียงใหม่อีกแล้ว เพราะได้ voucher โรงแรมมาซึ่งกำลังจะหมดอายุตอนเดือนพฤศจิกายน เลยพยายามคิดว่าเราจะไปทำอะไรดีที่เชียงใหม่ หนึ่งในนั้นคือตั้งใจไปวิ่งขึ้นดอยสุเทพ ผนวกกับจังหวะที่ CGM48 เปิดตัวอัลบั้มและปล่อย MV ใหม่ขึ้นมาอย่าง Eien Pressure หรือมีชื่อภาษาไทยว่า ผูกพันนิรันดร์ เลยถือโอกาสแวะไปตามรอยด้วยเลยแล้วกัน
เมื่อครั้งที่ผมมาวิ่งมาราธอนแรกของชีวิตที่เชียงใหม่ เคยแอบฝันเล็กๆ ไว้ว่าถ้าเราจะวิ่งขึ้นดอยสุเทพ สภาพเราจะเป็นยังไงนะ ขนาดมาราธอนยังบอบช้ำขนาดนี้เลย แล้วผมก็เก็บความฝันเล็กๆ นี้ไว้ในใจว่าสักวัน อย่างน้อยๆ ก่อนผมตายหรือไม่มีแรงใจจะวิ่ง น่าจะต้องวิ่งขึ้นดอยสุเทพให้ได้สัก 1 ครั้ง
สัปดาห์ที่ผ่านมาผมนั่งฟังอะไรก็ไม่รู้ของผมไปเรื่อยๆ แบบ Random แล้วก็ได้ยินคำนึงผุดขึ้นมา นั่นคือชื่อบล็อกตอนนี้นั่นเอง ซึ่งผมฟังแล้วก็รู้สึกชะงักเหมือนฉุกคิดอะไรได้บางอย่าง และก็มีความคิดว่าบล็อกต่อไปคงต้องใช้คำว่า “ปัจจุบันขณะ” มาตั้งชื่อนี่แหละ แต่สุดท้ายก็ปล่อยให้มันดองทิ้งไว้แบบไม่มีอะไรคืบหน้า
และแล้วก็เข้าถึงอายุที่เราเคยได้ยินคนอื่นล้อว่า ‘หลักสี่’ อย่างเป็นทางการ ถือช่วงอายุที่หกคะเมนตีลังกาในการใช้ชีวิตมากที่สุดไม่ว่าจะเรื่องชีวิต งาน สุขภาพ และอื่นๆ
ช่วง Work From Home หลายคนเริ่มจะหาจอมาใช้งานเพิ่มเพื่อเพิ่มพื้นที่ในการใช้งาน ตัวผมเองใช้จอมากกว่า 1 จอมาร่วมๆ 10 ปีแล้ว เพราะมันสามารถแบ่งการใช้งานแต่จะมาฮิตการต่อจอเพิ่มก็เพราะกลุ่มอันตรายต่อการเงินที่ชื่อว่า “จัดโต๊ะคอม” ยิ่งทำให้คนเริ่มใช้จอเสริมมาต่อมากขึ้น ซึ่งหลายคนอาจจะใช้จอของบริษัทที่ให้โอกาสยืมมาใช้งาน หรือถือโอกาสถอยจอใหม่เลย เพราะเราก็ไม่รู้ว่าจะต้องทำงานที่บ้านอีกนานขนาดไหน
ออกตัว สำหรับเรื่องนี้ เป็นความเห็นและความรำคาญส่วนตัวของผมแต่เพียงผู้เดียว อาจมีภาษาที่ไม่เสนาะเพราะหู อ่านแล้วชวน unfriend ต้องขออภัยไว้ ณ โอกาสนี้ ถ้าสนใจก็อ่านต่อ ถ้าไม่สนใจสามารถเลือกเรื่องอื่นๆ อ่าน หรือสามารถปิดหน้านี้ได้ทันทีแบบไม่มีเงื่อนไข ขอบคุณที่อ่านจนจบถึงตรงนี้ครับ
อาจจะสงสัยว่าทำไมผมตั้งชื่อบล็อกนี้แปลกๆ ไม่ปกติเหมือนที่ผ่านมาที่ออกจะเป็นแนวอาขยาน รอบนี้ผมได้แรงบันดาลใจจากการที่ผมไปอยู่ในโซเชียล 2 ที่ ได้แก่ Twitter และ Discord แล้วเจออะไรที่น่าสนใจเลยลองเอามาเขียนความคิดของตัวเองดู (แอบอยากตบท้ายด้วยประโยค clickbait ตรงนี้มาก แต่ไม่เอาดีกว่า)
เรารับข่าวสารกันอย่างถล่มทลายในช่วงเวลานี้ โดยเฉพาะสถานการณ์ที่ถือว่า ‘ไม่ปกติ’ ที่เกิดขึ้นในเมืองไทย ไม่ว่าจะเรื่องการบริหารบ้านเมือง การจัดการวัคซีน การคอรรัปชัน ที่เราได้เห็นเป็นภาพและความจริงอีกด้านมากขึ้น จากเมื่อก่อนที่มันถูกซุกอยู่ใต้พรมมานานแสนนาน