เต๋อ นวพล ธำรงรัตนฤทธิ์ 1 ในผู้กำกับที่ผมติดตามผลงานมานานนม แต่ก็คงเป็นรองเหล่าทีมผู้กำกับแฟนฉันทั้ง 6 ด้วยผลงานแต่ละชิ้นที่มีความครีเอทีฟ, เต็มไปด้วยข้อมูลเชิงลึกที่ซ่อนอยู่ในผลงาน และความตลกกวนทีน(ในบางงาน) ทำให้งานทุกชิ้นความเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว ทำให้งานที่ส่งออกสู่สายตามีความ “เต๋อ” สูงมาก
หยิบรีโมทเปิด Victory BNK48 Ep.10 Cast ขึ้นทีวี เคล้าการเขียนไปด้วย
ครั้งแรกที่ได้ยินชื่อและเห็นใบหน้าของคุณเต๋อเมื่อสัก 6-7 ปีที่แล้ว ต้องผมรีบเชคก่อนเลยว่าอายุเท่าไหร่ สุดท้ายก็รู้ผ่าน Wikipedia ว่าอยู่กึ่งกลางระหว่างเรากับน้องสาวเรา นั่นคึออ่อนกว่าเรา 3 ปีโดยประมาณ และต้องสารภาพตามตรงว่า ตอนแรกคิดว่าอายุ ” น่าจะ”พอๆ กับเราแบบบวกลบ 1 หากคุณเต๋อได้มาเห็น ต้องขออภัยคุณเต๋อไว้ ณ บล็อกนี้แล้วกันนะครับ
งานชิ้นแรกๆ ที่ผมรู้จักกับคุณเต๋อ
ตอนแรกผมคิดว่าน่าจะเป็น Patcha is Sexy ซึ่งตอนนั้นผมยังทำงานอยู่เอเยนซี่อยู่เลย แต่พอมาไล่เชคปีดีๆ แล้ว กลายเป็นว่างานแรกที่รู้จักจริงๆ คือ Mary is Happy, Mary is Happy และหลังจากได้รู้ ก็เลยไล่ดูงานย้อนหลังเท่าที่สามารถหาดูได้ และก็เริ่มมารู้ทีหลังว่า คุณเต๋ออยู่เบื้องหลังหนังอย่าง รถไฟฟ้ามาหานะเธอ และ รักเจ็ดปีดีเจ็ดหน ในยุคของ GTH
แต่ที่ชอบสุดในยุคที่เป็นหนังสั้น น่าจะเป็น Sorry ที่มีเต้ยจรินทร์ ดาราคู่บุญของเต๋อเล่นเรื่องนี้
อีกงานที่เป็นโลกออฟไลน์ที่เราชอบมาก ก็คงเป็น TEDxBangkok ที่เราไปดูสดจากการแต่งเรียงความเข้าไปถึงรอบที่มีสิทธิ์เข้าไปดูแบบจ่ายเงิน และเป็น 1 ใน session ที่เราประทับใจจนถึงตอนนี้
นวพลและ BNK48
งานชิ้นสำคัญและเป็นสิ่งที่ช่วยให้เมมเบอร์หลายๆ คนโดยเฉพาะ ปูเป้ ฉายแววขึ้นมา นั่นคือการทำ Documentary BNK48 Girls Don’t Cry และผลงานนี้เองก็ทำให้เต๋อและน้องๆ มีความผูกพันกันมากขึ้นในแง่ของการทำงานและการติดตามงาน รวมไปถึงว่ามีการแซวกันว่า เต๋อ ก็มีโอชิอยู่ใน BNK48 เช่นกัน นั่นคือ เจนนิษฐ์
ถึงกระนั้นแล้ว ก็ไม่มีการยืนยันออกจากปากเจ้าตัวแต่อย่างใดว่าใช่หรือไม่ใช่ แต่แฟนๆ ก็ละเอาไว้ในฐานะที่เข้าใจ …ตรงกันนะ
ฮาวทูทิ้ง, ทิ้งday กับการคลาดกับเต๋อ
ปี 2562 เป็นปีที่เต๋อเข็นงานภาพยนตร์ออกมานั่นคือ ฮาวทูทิ้ง ซึ่งฉายวันที่ 26 ธันวาคม 2562 ยิงยาวข้ามปี 2563
โดยก่อนฉาย 1 สัปดาห์ GDH งานจัดขึ้นมาคือ “ทิ้งday ทิ้งอย่างไร..ให้เป็นประโยชน์” ซึ่งงานนั้น บาร์บี น้องที่ชนะ ได้เป็นสุดยอดแฟนพันธุ์แท้ GDH ที่แข่งด้วยกัน กำลังฝึกงานที่ GDH เป็นทีมงานในงาน แต่นอกจากการได้เจอกับบาร์บีแล้ว ความตั้งใจของเราอีกอย่าง คือมาเจอเต๋อตัวเป็นๆ ด้วยตาครั้งแรก แต่สุดท้ายก็คลาดกัน เพราะเรามีเวลาอยู่ที่งานไม่ถึงครึ่งชั่วโมงแล้วเราก็ต้องกลับไปทำงานที่บางซื่อ
และก็มารู้ทีหลังว่า หลังจากเรากลับไม่นานเต๋อก็แวะมาที่งาน จ๋อยกันไป…
อันที่จริงโอกาสที่เราจะได้เจอทั้งผู้กำกับและนักแสดงโดยปกติก็คือ งานหนังรอบกาล่า หรือฉายรอบแรก หรือเรียกกันง่ายๆ ว่า รอบสื่อมวลชน ซึ่งปกติผมก็ไม่ได้เป็นสื่อใดๆ จะมีก็ตอนแข่งแฟนพันธุ์แท้ช่วงที่ Homestay เข้า เลยได้เชิญไปดูพร้อมๆ กันกับพี่ๆ น้องๆ ที่แข่งทั้ง 5 คน
น่าจะเป็นครั้งแรกที่เกือบที่สุดในการเจอกัน สุดท้ายก็เลยไม่ได้เจอกันสักที
เมธาวีครบ 10 ปี การดีครับทักครับกับเต๋อครั้งแรก
หลังจากฮาวทูทิ้ง เราก็ไม่ได้เจออีกเลย เจอกันก็แต่บน Twitter, IG, Facebook แต่ก็โชคดีที่ปลายปีในช่วงที่โควิดทรงดีขึ้น เมธาวี กำลังจะเอามาฉายในโรงหนังในรอบพิเศษเพียง 1 รอบโดยจะเป็นรอบ Q&A ที่มารู้หน้างานว่าจะมีนักแสดงในเรื่องมาพูดคุยด้วย นั่นคือ เต้ย จรินทร์พร และ หยก อุดมพร ซึ่งเป็นรอบ Q&A ที่ SFW Central World
เมธาวี Maythawee หรือ มั่นใจว่าคนไทยเกิน 1 ล้านคนเกลียดเมธาวี งานที่เคยฉายในช่อง 3 ในรายการบันทึกกรรม และเป็น 1 ในชิ้นงานที่ผมไม่เคยดูมาก่อน มีอายุครบ 10 ปีในปี 2020
ย้อนกลับไปก่อนหน้างานสัก 2 อาทิตย์ ผมเพิ่งได้โปสเตอร์ ฟรีแลนซ์ มา ตอนนั้นแค่เห็นว่ามีคนขายเราก็รีบจองและโอนเงินทันทีแบบไม่ได้คิดว่าจะมีงานที่จะได้เจอเต๋อ
เมื่อจังหวะมาแบบเหมาะเจาะ เลยคิดว่าเราจะแบกโปสเตอร์เข้าไปดูหนังด้วยและตอนจบ เราจะเอาไปให้เต๋อเซ็น แต่เราก็ถามไปในโพสต์นั้นก่อนแล้วว่า สามารถทำได้ไหม ด้วยความเกรงใจของเราเองแหละ แต่ในโพสต์นั้นก็ไม่มีคำตอบแต่อย่างใด สุดท้ายเราเลยม้วนโปสเตอร์ไปทำงานด้วย เพื่อเอาไปที่โรงหนังต่อเลย
25 พ.ย. 2020 คือวันงานซึ่งเราก็ดูหนังสั้นด้วยความตื่นเต้น เพราะเป็นการดูครั้งแรก แต่ที่ตื่นเต้นซ้อนขึ้นมา คือการจะได้เอาโปสเตอร์ไปให้เต๋อเซ็น ซึ่งตอนนั้นจะได้ลายเซ็นหรือเปล่าก็ไม่รู้
พอหนังจบ Q&A จบ (วันนั้น Q&A เปิดโลกผมมาก และสนุกมาก) ทุกคนเริ่มลุกออกจากโรงกัน ตอนนั้นมีเต๋อ เต้ย อยู่ตรงมุมประตูทางออกด้านขวามือ เอาว่ะ ผมลุกจากที่นั่งเดินดิ่งตรงไปตรงนั้น และเดินผ่านหน้าเต้ยแบบไม่ได้สนเต้ย
คนทั่วไปคงกรี๊ดกับเต้ยมากกว่าเต๋อ แต่ผมตั้งใจมาหาเต๋ออ่ะ 555 (เต้ย พี่ขอโทษ) เราเลยกล่าวสวัสดีเต๋อไป แล้วบอกว่า เต๋อครับ ผมอยากขอลายเซ็น ผมเอาโปสเตอร์ฟรีแลนซ์มาให้เซ็น ระหว่างนั้นแล้วเราก็แนะนำตัวไปว่า เราไปแข่งแฟนพันธุ์แท้ GDH มานะครับ แต่ตกรอบนะ 555
ก่อนที่เต๋อจะเซ็นชื่อ เต๋อพูดมาว่า
“ผมว่าผมเคยเห็นคุณในทวิตเตอร์ ใช่ป่ะครับ”
“ใช่ครับ 555”
ถ้าการจับมือเมมเบอร์ BNK แล้วภาพตัดลืม หยิบกระเป๋าออกจากเลน อันนี้ก็ภาพตัดเหมือนกัน เพราะตอนนั้นยังตั้งใจว่าจะถ่ายรูประหว่างเซ็นและถ่ายรูปคู่ด้วย สุดท้ายลืมไปทุกสิ่งอย่างหลังจากที่ถามว่าเคยเจอกันผ่านตัวอักษรในทวิตเตอร์
และเต๋อก็คลี่โปสเตอร์ที่พื้นและนั่งเซ็นให้เลย ประทับใจเราเป็นอย่างมาก เราก็กล่าวขอบคุณเต๋อสำหรับลายเซ็นที่ให้กับเรา
ลึกๆ เราก็อยากได้ลายเซ็นของใหม่ดาวิและซันนี่ด้วย แต่คงยากเกินไปสำหรับคนอย่างเรา เลยคิดว่าคงเอาเท่านี้แหละ เดี๋ยวเอาไปเข้ากรอบ ขอหาข้อมูลร้านดีๆ หน่อย เพราะโปสเตอร์นี้เป็นแบบ 2 ด้าน
ความพยายามครั้งที่ 2 Moment at Meridian chocolate bar CTW
เดือนธันวาคมคุณเต๋อมีงานร่วมกับ Meridian chocolate เป็นรูปแบบการสร้าง engagement จากการแลกเปลี่ยน moment ระหว่างกัน โดยเอารูปของเรามาแลกผ่าน Google Photo และก็จะได้ช็อกโกแลตที่ห่อหุ้มด้วยภาพโมเมนต์ของเมืองและประเทศต่างๆ ที่มาจากภาพถ่ายของเต๋อ ซึ่งก็มีคนให้ความสนใจไปรับช็อกโกแลตกันเยอะมากจนเป็นของสะสม
ตามไปดูได้ที่ #LIKEABOXOFCHOCOLATE
ผมก็ไปรับมาเหมือนกัน แต่ว่าวันนั้นไม่ได้เจอคุณเต๋อแต่อย่างใด แต่น้องแคท แห่ง น้องแคทมีอะไรใหม่ ผู้ที่ประกาศตนว่าเป็น “ติ่งคุณเต๋อ” โพสต์ใน Facebook ส่วนตัวว่าเจอคุณเต๋อ แอบๆ อยู่แถวงาน และก็ไปขอถ่ายรูปมาด้วย เราแบบดีใจกับน้องพร้อมกับพูดในใจว่าทำไมเราไม่เจอบ้างว้าาาาา หลังจากนั้นแคทก็ทักมาคุยกับเราผ่าน Messenger ต่อ เล่าว่าเจอได้ยังไงบ้าง
การเป็นคนช่างสังเกตุนั้นดีงามเสมอ
และที่สำคัญ เราอยากถ่าย #รูปแบบนั้น กับเต๋อ 555 แค่นั้นเลย เพราะมันยังเป็นสิ่งที่เราคาใจที่เราไม่ได้ถ่ายตอนดูเมธาวี
…บ่ายวันอาทิตย์ ในช่วงที่เราไปร่วมงานแต่งน้องที่เคยทำที่เอเยนซี่ด้วยกัน น้องแคททักมาด้วยประโยคที่ว่า
“พี่แบงก์ วันของพี่มาถึงแว้ววว”
เราเลยไปดูโพสต์ของเต๋อ ก็เจอว่า วันนี้เต๋อจะไปแจกช็อกโกแลตด้วยตัวเองที่ร้าน เราก็บอกไปตลกๆ ว่า
“ไปดักตีหัวเลยได้ไหม” (ผมขอโทษครับเต๋อ 555)
ตอนนั้นเราดีใจ โอกาสทองมาแล้ว(โว้ย) แต่ในความดีใจก็ยังแอบห่วงๆ ว่า พอเต๋อบอกว่าจะมาแจกด้วยตัวเอง คนคงเยอะแน่ๆ แถมเป็นวันหลังจากประกาศจำนวนคนที่คิดโควิด 548 คน เราจะไปดีไหมนะ (ทำไมต้อง 48 ด้วย หรือว่ามันจะเกี่ยวข้องกับโอตะ ไม่หรอกน่า…)
ถึงตอนนั้นยังไม่แน่ใจว่าเราจะไปหรือเปล่า แต่ก็คิดไปล่วงหน้าแล้วว่าไป แถมคุยกับน้องแคทว่า เราจะเอา DVD ไปให้เต๋อเซ็นดีไหม ด้วยความที่เราเกรงใจเจ้าของแบรนด์ เพราะมันอยู่นอกเหนือจากกิจกรรมเขา ถ้าจะไปทำนอกเหนือจากนั้นอาจจะดูไม่ดี แต่สุดท้ายเราก็ตัดสินใจไปที่ CTW พร้อมกับแฮนด์บิลฮาวทูทิ้งเวอร์ชันญี่ปุ่นที่เพิ่งได้ และ DVD Girls Don’t Cry, Die Tomorrow
ตอนเราไปถึงร้าน เราเจอเต๋อยืนอยู่ที่บูท และเป็นความโชคดีคนที่ไม่ได้เยอะมากอย่างที่คาด
พอไปถึงตรงหน้า เรารอจังหวะกล่าวสวัสดีเต๋อ เต๋อจำเราได้ ตอนนั้นคือยอดเยี่ยมมาก คุ้มค่าแล้วที่ตัดสินใจมา แล้วเราก็เลือกช็อกโกแลต ตอนนั้นเต๋อเซ็นชื่อให้เลยด้วยชื่อเรา พอได้รับช็อกโกแลตแล้ว เราเห็นว่าตอนนั้นไม่มีคิวต่อ เราเลยถามกับเต๋อว่า ถ้าเราเอา DVD มาให้เซ็นจะได้ไหม เต๋อบอกว่าได้เลย และทางร้านช็อกโกแลตก็บอกว่าได้เลย สบายมาก ต้องขอบคุณทางร้าน Meridian chocolate ด้วยนะครับ
ระหว่างที่เซ็น มีบทสนทนาเรื่อยๆ อย่าง เราหยิบแผ่น GDC มา เต๋อบอกว่า ผมยังไม่ได้เลย ยังไม่ได้ไปเอาที่แซลมอน, Feedback ของฮาวทูทิ้งที่ญี่ปุ่น เต๋อบอกว่าตามอ่านอยู่เรื่อยๆ แล้วเวลาที่คนญี่ปุ่นเขาเขียน Feedback ทีนึง ยาวมาก ต้องทยอยๆ ตามอ่าน
มีจังหวะที่เซ็น GDC แล้วเราเห็นพอดีว่าเต๋อเขียนว่า Bank Don’t Cry จังหวะนั้นผมน้ำตาซึมนะ คือมันเป็นความดีใจที่ได้พูดคุยกับเต๋อ ทั้งลายเซ็นที่ได้รับด้วยประโยคที่เป็นชื่อหนังแต่เป็นชื่อเรา ด้วยความรู้สึกที่เราเจอในช่วงปีกว่าๆ ที่ผ่านมา มันปนกันไปหมด
และเป็นที่มาของการตั้งเป็นรูป Feature รวมถึงรูป Cover ใน Facebook ของผมครับ
สุดท้ายเราก็ขอเต๋อถ่ายรูปและรบกวนเจ้าหน้าที่ร้านถ่ายให้ เพราะเรามาคนเดียว สิ่งที่เสียดายอย่างเดียวคือเราต้องถ่ายภายใต้ Mask และ Face Shield ที่ต้องป้องกันหนาแน่นจากสถานการณ์โควิดที่กลับมาแย่อีกรอบ แต่การได้ถ่ายรูปก็ถือว่าบรรลุมากแล้วสำหรับเรา และเราก็กล่าวขอตัวเต๋อเนื่องจากรบกวนเวลาเต๋อนานมากสำหรับเราคนเดียว
ต้องขอบคุณน้องแคทที่ทักมาให้เราไปหาที่งานด้วยนะครับ ถ้าไม่ทักมาก็คงไม่ได้เจอ
เป็นความประทับใจมากๆ สำหรับผม กับสิ่งที่คุณเต๋อมอบให้ผ่านบทสนทนาและลายเซ็นบน DVD, โปสเตอร์หนังครับ หวังว่าจะได้พบกันเรื่อยๆ และก็จะติดตามงานด้านโอตะ เอ้ย งานต่อไปเรื่อยๆ ครับ
ผมขอปิดบล็อกนี้ด้วยคำที่คุณเต๋อเขียนไว้ให้ผมที่ DVD Die Tomorrow
ให้ แบงค์
LIVE TODAY!
นวพล
ปิดท้ายแบบปิดจริงๆ ผมเคยพูดถึง Grab Content ไปแล้วใน podcast ลองฟังได้ครับ ส่วนนึงก็มาจากการได้เห็นงานคุณเต๋อนี่แหละ
