หลายคนอาจจะเคยได้ยินอักษร 4 ตัว YOLO ที่ฝรั่งชอบพูดเป็นคำคูลๆ ซึ่งจริงๆ แล้วมันเป็นคำแสลงมาจาก “You Only Live Once” หรือ ชีวิตเรามีแค่ครั้งเดียว อยากทำอะไรก็ทำไปเถอะ ซึ่งผมอยากเติมเพิ่มไปว่า ‘อย่างมีสติ’ ด้วย
ลองซะ
ย้อนกลับไปเมื่อวันที่ 4 กุมภาพันธ์ ซึ่งเป็นวันเกิดของนวพล ธำรงรัตนฤทธิ์ นวพลโพสต์ถามในเพจประมาณว่า ชีวิตโซนอายุ 40 หน้าตาเป็นอย่างไร ? Facebook Post
ผมก็ตอบไปว่า
จากผมที่กำลังจะเข้าสู่ 40 ในปีนี้
ส่วนตัวรู้สึกพอกำลังจะเปลี่ยนหลักหน้าจากเลข 3 สู่เลข 4 แล้วมันแก่เลย เหมือนนับถอยหลังสู่การได้เงิน RMF ที่ใกล้จะได้ละ มันรู้สึกแบบนั้นจริงๆ แต่ก็ยังพยายามขวนขวายหาทำไปเรื่อย อะไรอยากทำก็รู้สึกว่าไม่อยากรอเวลาแล้ว ทำมัน(แม่ง)เลย
ที่รู้สึกแบบจับต้องได้คือ ทำใจ ปล่อยวางได้เร็วขึ้นกว่าช่วงเลข 3 กลางๆ อันนี้น่าจะเพราะแก่แล้วหล่ะ
นั่นคือสิ่งที่ผมรู้สึกจริงๆ และรู้สึกมาได้ตั้งแต่ช่วงประมาณ 38 แล้ว เพราะมันใกล้หลัก 4 เข้าไปทุกที
มันก็ชวนให้ Flashback ให้คิดว่าช่วงอายุเลข 3 นำหน้าของเราเกิดอะไรขึ้นมาก ซึ่งสำหรับผมมันเป็นอะไรที่ rollercoaster มาก ขึ้นสุดลงสุดทั้งการงาน อาชีพ อารมณ์ สุขภาพ เรียกว่ามาครบ ชงเน้นๆ
แล้วพอมันใกล้เลข 4 แล้วเนี่ย เราเริ่มมองหาความสุขมากขึ้น ความสุขที่เราได้ลด ละ ปล่อย บางอย่าง (แม้จะยังโดนสั่งให้หาแฟนอยู่เรื่อยๆ เพราะเขาอยากให้มีคนดูแลเรา) แต่ก็ไม่ลืมที่จะลองทำอะไรใหม่ๆ ดูบ้างในสิ่งที่อยากทำ
และผมแค่รู้สึกว่าช่วง 2-3 ปีสุดท้ายก่อนอายุหลักสิบขึ้นด้วยเลข 4 ผมนี่เหมือนตัวเองใกล้ความตายขึ้นทุกวัน อาจเป็นเพราะมีช่วงนึงผมคิดเรื่องนั้นบ่อยและเฉียดหลายๆ ครั้งละมั้ง แต่ก็ผ่านมันมาได้ เลยรู้สึกว่า เฮ้ย เราผ่านมาได้นะ ไหนๆ ก็มาถึงขนาดนี้แล้ว เราอยากทำอะไรที่มันไม่ได้เดือดร้อนใครก็ลองทำเลยดีกว่า ไม่ต้องรออะไรมันมากละ ไม่งั้นตายไปเสียดายแน่ๆ
เลยทำให้ช่วงอายุของผมตอนนี้รู้สึกอยากลองทำนั่นทำนี่ แต่ก็ยังอยู่ในพื้นฐานเป็นสิ่งที่เราสนใจและน่าจะพอทำได้อยู่
ไปงานไอดอล, ทำ Podcast, เขียนบทความอื่นๆ ที่ไม่ใช่ข่าว, ลองศึกษาสายงานใหม่ๆ นั่นคือผลลัพธ์ที่ได้จากความอยาก และผลพลอยได้อื่นๆ ที่ได้ connect คนอื่นอีกพอสมควร แม้จะอายุอยู่ในช่วงอายุบนสุดของกลุ่มแทบทั้งหมดก็ตาม
แล้วตกลงผมชอบอะไร(วะ)
เป็นอีกข้อที่ผมอาจจะแอบกังวลอยู่ เพราะอายุขนาดนี้แล้วก็ยังไม่รู้ว่าแท้จริงแล้วผมชอบอะไร แต่การได้ลองอะไรหลายๆ อย่างผมกลับมองว่าการได้ลองทำนี่แหละ คือการค่อยๆ คลายปมที่ผมมี ที่มันใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ จากการสะสมมาตั้งแต่มัธยม เพราะช่วงเวลานั้นผมไม่รู้ว่าผมชอบอะไร จนมาทำงานผมก็ยังไม่รู้ว่าจริงๆ แล้วชอบอะไร จะมาเริ่มตอบแบบอ้อมแอ้มได้ว่า ผมชอบและสนใจ Content ก็ตอนอายุเลข 3 แล้ว
ถึง ณ ตอนนี้ผมก็ยังอ้อมแอ้มแหละว่าเป็นสิ่งที่ผมชอบ แต่มันก็เป็นสิ่งที่เรารู้สึกว่าเราถนัดและอยากค้นหามันไปเรื่อยๆ เพราะ Content มันคือการสื่อสารที่ไม่ได้จบแค่ตัวอักษร แต่มันคือการจะทำยังไงให้คนสนใจ ไว้วางใจ เชื่อใจ และได้มากกว่านั้น
ซึ่งมันไม่จบง่ายๆ หรอก แค่รู้สึกว่าเรื่องนี้อยู่ในเรดาห์ที่เราว่าใช่สำหรับเรา และสามารถทำอะไรอย่างอื่นต่อยอดได้เพิ่มมากมาย
ผมไม่มีบทสรุป
แค่บอกให้คุณลองทำสิ่งที่คุณรู้สึกว่าสนใจ ลองไปไม่มีอะไรเสียหาย… ไม่มีอะไรผิด และไม่มีใครรู้ตัวว่าชอบอะไรมาตั้งแต่เกิด …ถ้าไม่ได้ลอง
และถึงแม้ว่าคุณอาจจะเคยอ่านบทความ จะเริ่มต้นชีวิตการทำงานทั้งที อย่า Follow your passion จง Follow your skill แต่ผมก็ยังเชื่อว่า Passion มันเป็นเชื้อไฟที่จะก่อให้เราสามารถหา Skill ได้หรือเป็นจิ๊กซอว์ที่ช่วยให้เราเห็นภาพของเราเองชัดขึ้น
แค่คุณลองทำดู …ไม่ใช่แค่คิด
ทิ้งท้าย ผมเพิ่งได้ดูวิดีโอนี้ของป๋าเต็ด จาก mappa learning ผมว่ามันดีมากๆ เลย สำหรับผม เป็น 4 นาทีที่ได้ลองคิดตามได้
…ลองเจียดเวลาจากห้อง Clubhouse มาฟังวิดีโอนี้สักนิดดูนะครับ
“Keep calm and YOLO”
Comments