ออกตัว สำหรับเรื่องนี้ เป็นความเห็นและความรำคาญส่วนตัวของผมแต่เพียงผู้เดียว อาจมีภาษาที่ไม่เสนาะเพราะหู อ่านแล้วชวน unfriend ต้องขออภัยไว้ ณ โอกาสนี้ ถ้าสนใจก็อ่านต่อ ถ้าไม่สนใจสามารถเลือกเรื่องอื่นๆ อ่าน หรือสามารถปิดหน้านี้ได้ทันทีแบบไม่มีเงื่อนไข ขอบคุณที่อ่านจนจบถึงตรงนี้ครับ
อาจจะสงสัยว่าทำไมผมตั้งชื่อบล็อกนี้แปลกๆ ไม่ปกติเหมือนที่ผ่านมาที่ออกจะเป็นแนวอาขยาน รอบนี้ผมได้แรงบันดาลใจจากการที่ผมไปอยู่ในโซเชียล 2 ที่ ได้แก่ Twitter และ Discord แล้วเจออะไรที่น่าสนใจเลยลองเอามาเขียนความคิดของตัวเองดู (แอบอยากตบท้ายด้วยประโยค clickbait ตรงนี้มาก แต่ไม่เอาดีกว่า)
พอพูดถึงคำว่า “ชัยชนะ” เราจะรู้สึกฮึกเหิม หัวใจเต้นระรัว พร้อมกับความยินดีปรีดาจากผู้คนมากหน้าหลายตา แต่ชัยชนะมันก็มาคู่กันกับคู่คำตรงกันข้าม นั่นคือ แพ้ พ่ายแพ้ ล้มเหลว ซึ่งความรู้สึกก็ตรงข้ามกันกับการได้ชัยชนะ
หลายคนอาจจะเคยได้ยินอักษร 4 ตัว YOLO ที่ฝรั่งชอบพูดเป็นคำคูลๆ ซึ่งจริงๆ แล้วมันเป็นคำแสลงมาจาก “You Only Live Once” หรือ ชีวิตเรามีแค่ครั้งเดียว อยากทำอะไรก็ทำไปเถอะ ซึ่งผมอยากเติมเพิ่มไปว่า ‘อย่างมีสติ’ ด้วย
สัปดาห์ก่อนไปอ่านเจอเพจชื่อว่า Bright and Breezy ซึ่งเป็นของน้องเมย์ สาวจอมพลังและเป็นน้องที่รู้จักในวงกระเป๋า Freitag (ตั้งแต่ยังไม่เกร่อเมืองเท่ายุคนี้) แชร์วิธีการทำงานของน้องซึ่งเหมาะกับช่วง Work From Hell เอ้ย Work From Home มาก และทำตามได้ไม่ยาก เลยอยากมาเขียนถึงและแชร์ประสบการณ์หลังได้ลองทำ Pomodoro มาประมาณ 1 สัปดาห์กว่าๆ มาให้อ่านกันครับ
เพิ่งจะครบปีเรื่อง ฮาวทูทิ้ง ไปหมาดๆ พอพูดถึงเรื่องนี้ก็จะนึกถึงการเคลียร์บ้านประจำปี ซึ่งนั่นก็เป็นที่มาของการเคลียร์ห้อง โดยเฉพาะเสื้อผ้าที่มีทะลักห้องตัวเองตอนนี้ โดยที่หมายของของที่เราจะรื้อก็คือการส่งไปที่มูลนิธิหรือองค์กรสักแห่งเพื่อรับของของเราไป
“พักบ้างนะ ปิดคอม ไปเที่ยวทะลงทะเล ดูพระอาทิตย์บ้าง อะไรก็ได้” หนึ่งข้อความแชทของหมออิมที่คุยกับยุ่นผ่านแอปพลิเคชั่น LINE บนโทรศัพท์ของเพื่อนหมออิมที่มาตรวจแทน เหมือนเป็นการคุยที่ทำธรรมดา แต่เพราะเป็นหมออิมที่ทำให้ยุ่นต้องปฏิบัติตามหมอที่เขารู้สึกดีด้วย
เต๋อ นวพล ธำรงรัตนฤทธิ์ 1 ในผู้กำกับที่ผมติดตามผลงานมานานนม แต่ก็คงเป็นรองเหล่าทีมผู้กำกับแฟนฉันทั้ง 6 ด้วยผลงานแต่ละชิ้นที่มีความครีเอทีฟ, เต็มไปด้วยข้อมูลเชิงลึกที่ซ่อนอยู่ในผลงาน และความตลกกวนทีน(ในบางงาน) ทำให้งานทุกชิ้นความเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว ทำให้งานที่ส่งออกสู่สายตามีความ “เต๋อ” สูงมาก
วันก่อนเห็นทวีตข้อความนึง ผมจำประโยคแบบเต็มๆ ไม่ได้ แต่ความหมายมันเป็นประมาณว่า งานแต่งจะไปหรือไม่ไปก็ได้ แต่ถ้าเป็นงานศพควรต้องไป ก็เลยทำให้นึกถึงเรื่องตัวเองขึ้นมา
บล็อกนี้ไม่ได้พูดถึง BNK48 แต่เป็นการจดบันทึก เพราะสุดสัปดาห์ที่ผ่านมาทีมที่ทำงานเก่าเลี้ยงส่งผมเนื่องในโอกาสที่ผมทำงานเป็นวันสุดท้ายที่ Digital Office SCG